ارز مجازی یا دیجیتال چیست؟

ارز مجازی یک نمایش دیجیتالی از ارزش است که فقط به صورت الکترونیکی در دسترس است. از طریق نرم افزارهای تعیین شده، موبایل یا برنامه های رایانه ای ذخیره و مبادله می شود. تراکنش های مربوط به ارزهای مجازی از طریق شبکه های امن، اختصاصی یا از طریق اینترنت انجام می شود. آنها توسط احزاب خصوصی یا گروه های توسعه دهندگان صادر می شوند و عمدتاً غیرقانونی هستند. در ادامه این نوشته از وب سایت آکادمی یزدانی با این مدل ارز ها آشنا می شویم.

ارز مجازی چیست؟

ارز مجازی زیرمجموعه ای از ارز دیجیتال است. انواع دیگری از ارزهای دیجیتال مانند ارزهای رمزنگاری شده و توکن های صادر شده توسط سازمان های خصوصی را شامل می شوند. از مزایای ارزهای مجازی می توان به سرعت تراکنش های بیشتر و سهولت استفاده اشاره کرد. معایب ارزهای مجازی این است که می توان آنها را هک کرد.

اصطلاح ارز مجازی در سال 2012 به وجود آمد، زمانی که بانک مرکزی اروپا (ECB) آن را برای طبقه بندی انواع “پول دیجیتال در یک محیط غیرقانونی، صادر و کنترل شده توسط توسعه دهندگان آن و استفاده به عنوان روش پرداخت در بین اعضای یک مجازی خاص تعریف کرد. در جایی دیگر آن را نمایش دیجیتالی ارزش که به عنوان واحد حساب، ذخیره ارزش و وسیله مبادله عمل می کند توصیف می کنند.

جهان ارزهایی که ممکن است مجازی در نظر گرفته شوند، از سال 2012 به طور قابل توجهی گسترش یافته و انواع مختلفی از پول را در بر می گیرد. این مدل ارزها استفاده محدودی دارند. به طور مثال از آن ها در برخی بازی ها استفاده می شود. گاهی اوقات به عنون یک دارایی سرمایه گذاری سودگرایانه نیز به آن ها نگاه می شود.

انواع ارزهای مجازی موجود در بازار

ارزهای مجازی بسته به شبکه عامل آنها به شرح زیر طبقه بندی می شوند:

ارز مجازی بسته چیست ؟

یک ارز مجازی بسته، همانطور که از نام آن پیداست، در یک اکوسیستم کنترل شده و خصوصی عمل می کند. نمی توان آن را به یک ارز مجازی دیگر یا به یک ارز فیات واقعی تبدیل کرد. نمونه هایی از ارزهای مجازی بسته، ارزهای موجود در سیستم های بازی هستند. اگرچه چنین ارزهایی را می توان در محیط مربوطه خود (در این مورد بازی ها) استفاده کرد، نمی توان آنها را به پول نقد واقعی تبدیل کرد.

مدل باز ارز مجازی چیست ؟

ارزهای باز، به عنوان ارزهای مجازی قابل تبدیل نیز شناخته می شوند زیرا می توانند به اشکال دیگر پول تبدیل شوند. آنها در اکوسیستم های باز عمل می کنند و می توانند به ارز دیگری در داخل پلت فرم یا خارج از آن تبدیل شوند. نمونه هایی از ارزهای مجازی باز، استیبل کوین ها و ارزهای رمزپایه هستند. بیت کوین و اتریوم، دو ارز دیجیتال بزرگ از نظر ارزش بازار، می توانند به ارزهای دیجیتال دیگر یا ارزهای فیات خاصی تبدیل شوند. اگرچه اکثر ارزهای مجازی باز دارای تنظیمات غیرمتمرکز هستند، ارزهای دیجیتال خاصی مانند XRP ریپل در طراحی متمرکز هستند، به این معنی که یک آژانس مرکزی مسئول تولید و توزیع آنها است.

اصلی ترین مزایا ارز های مجازی

مزایای ارزهای مجازی به شرح زیر است:

ارزهای مجازی هزینه تولید و ذخیره سازی فیزیکی گرانی ندارند.

فناوری ارزهای مجازی سرعت تراکنش ها را افزایش داده و مرزهای جغرافیایی را حذف می کند.

ارزهای مجازی غیرمتمرکز می توانند واسطه ها را در جریان معاملات پولی حذف کنند و ارتباط مستقیمی بین دو طرف معامله برقرار کنند.

این ارزها را می توان برای تکمیل تراکنش های خودکار برنامه ریزی کرد. به عنوان مثال، قراردادهای هوشمند در بلاک چین اتریوم می‌توانند بدون دخالت انسان، پول را در حساب‌های امانی نگهداری و آزاد کنند.

ارزهای مجازی مخازن دیجیتالی ارزش هستند و می توانند به مجموعه های متفاوتی از اشیاء، از توکن های بازی گرفته تا آثار هنری، ارزش اختصاص دهند.

اصلی ترین معایب  ارز های مجازی

معایب ارزهای مجازی به شرح زیر است

ارزهای مجازی اهداف جذابی برای هکرها هستند. موارد متعددی از هک کردن شبکه‌های بلاک چین برای ارزهای دیجیتال، نوعی ارز مجازی، وجود داشته است.

اگرچه ارزهای مجازی هزینه‌های تولید یا ذخیره‌سازی فیزیکی ندارند، اما هزینه‌های مرتبط دیگری نیز به ارزهای مجازی دارند. به عنوان مثال، کاربران ارزهای دیجیتال باید آنها را در کیف پول دیجیتال ذخیره کنند. در صرافی‌های تجاری، ارزهای دیجیتال هزینه‌های نگهبانی نیز دارند.

می توانند در معرض کلاهبرداری قرار گیرند.

ارزهای مجازی که در صرافی ها معامله می شوند، مانند ارزهای رمزنگاری شده، می توانند در معرض نوسانات قیمتی بسیار بی ثبات باشند.

سخن آخر

در این نوشته ما به بررسی ارز مجازی پرداختیم. این مدل ارزها مزایا و معایب خاص خود را دارند که در این نوشته بررسی شد. برای استفاده از این ارزها باید دقت و توجه بسیار زیادی داشته باشید.