بیوگرافی علی صبوری + عکس های علی صبوری
علی صبوری جوان با استعداد در عرصه طنز در 3 شهریور 1371 در مشهد به دنیا آمد. علی صبوری یک برادر کوچکتری به اسم آرمند دارد که یک طراح گرافیک موفق است. حرفه خانوادگی علی صبوری شغلی در بازار آهن آلات صنعتی بوده و براساس صحبت های خودش زندگی خوب و موقعیت خوبی دارند. علی صبوری دارای لقب واینر است. در مورد عنوان علی صبوری باید بگوییم که واینر به افرادی اطلاق می شود که در فضای مجازی به طنز می پردازند و فیلم های خنده دار آثار و اجراهای خود را با مخاطبان خود به اشتراک می گذارند. او گفت که فعالیت هنری خود را در قالب طنز از شبکه اجتماعی اینستاگرام شروع کرده و هم اکنون در تلویزیون کار می کند.
گفتگوی علی صبوری
من دهه هفتادی هستم و در دبیرستان تجربی درس خواندم. می خواستم پزشکی بخوانم، فکر می کردم اگر در این رشته قبول شوم می توانم هنر را هم در کنار آن بخوانم. یعنی مشکل مالی خوب می شود و برای علاقه ام وقت می گذارم. خلاصه به جای پزشکی در رشته هوشبری قبول شدم اما ترم آخر به دلیل اینکه می خواستم یک نمایش حرفه ای روی صحنه ببرم اخراج شدم و علیرغم توافق با اساتید دانشگاه، پایان ترم اعلام شد که چند واحد را به دلیل حضو نداشتن صفر شدم.
من از ابتدا دنبال کارهای بزرگ بودم، با خودم گفتم اگر قرار است کاری انجام دهم، خوب است کسانی هستند که خوب کار می کنند یا می توانم یک پله بالاتر رفته و موثر باشم یا نمی توانم. ایده من صفر یا صد بود. یادم هست در دانشگاه جشنواره نوشت افزار شهید چمنی بود. خیلی ها فیلمنامه هایشان را برای مسابقه ارسال کردند و جایزه خوبی گرفتند. من هم گفتم شرکت می کنم. دو روز قبل از جشنواره فیلمنامه را نوشتم و نفر اول شدم.
زمانی که دانشجو بودم، تئاتر کار کردم و به خاطر وعده های اسپانسری عملی نشده شکست خوردم. در نتیجه عملکرد ما تعلیق شد و حواشی دیگری به وجود آمد. حتی آن بازیگر معروفی که در تئاتر من بازی کرد می دانست که این مشکلات اقتصادی و مالی برای ما رخ داده اما همچنان اصرار داشت که روز آخر بماند و هزینه هتلش را من پرداخت کنم. در این مشکلات و حواشی به خدا گفتم خدایا من شکست خوردم و تمام سرمایه زندگیم را از دست دادم آن روز در ماشین پدرم اتفاقی با حالت بغض و ناخودآگاه رخ داد.
2 روز بود که گوشی بابام رو برداشتم و یکی از همین گوشی های ساده رو داشتم. در طول راه شبکه اجتماعی اینستاگرام را نصب کردم. من هم به این نرم افزار نگاه کردم و دیدم که چقدر جذاب است که یک فیلم استندآپ برایشان تهیه کنند. من یک ویدیو از خودم ساختم و چند نظر داشتم. یکی به من گفت برای قرار دادن این ویدیوی خود در صفحات پربازدید چقدر پول می دهید. گفتم چقدر؟ گفتند 50 هزار تومان. گفتم سی هزار تومان از من بگیرید؟
بعد از حضور در چندین صفحه دیدم که صفحه جدید من چندین نظر و کامنت دریافت کرد. روز بعد، 100000 تومان قرض گرفتم تا سه ویدیوی دیگر را 3 بار تبلیغ کنم. تا اینکه چند نفر آمد و استقبال کردند و گفتند شوخی خاصی است! این روند عجیب بود و من به میلیون ها بازدیدکننده رسیدم. کم کم به جایی رسیدم که دیدم می توانم فیلم کوتاهی را بسازم. بنابراین شروع به ساختن فیلم و ویدیو با تصاویر حرفه ای تر کردم. . در مشهد کلیپ می ساختیم تا اینکه مردم دوست داشتند و تصمیم گرفتم فیلم را برای «خندوانه» ارسال کنم.قبل از پیوستن به خندوانه، صفحه اینستاگرام من 400 هزار فالوور داشت که بعداً نیم میلیون نفر دیگر به آن افزوده شدند. به طور خلاصه، من قبلا ویدیوهای کوتاه ایجاد و آپلود می کردم. اولین ویدیوی یک دقیقه ای که در اینستاگرام گذاشتم یک روز طول کشید تا فیلمبرداری و آماده شود اما خوشبختانه به خوبی پیش رفت و پس از مدتی مخاطبان من به حدی رسیدند تا وقتی که این پیج درامد میلیونی برای من دارد.
پول هرگز در زندگی من در اولویت نبوده است. من فکر می کنم ما شکست می خوریم اگر ما آن را تنها با هدف کسب درآمد دنبال کنیم. برای من این تجارت از 8 سالگی با دست فروشی شروع شد و در آن سال ها سعی کردم حداقل از نظر مالی به پدر و خانواده ام اتکا کنم. گاهی برای 100000 تومان درمانده می شوم اما حتی در سخت ترین مراحل زندگیم هدفم از انجام کاری پول درآوردن نبود. این نظر من به شهرت است در حالی که در فضای مجازی هم شهرتی داشتم که البته شناختی نبود که با حضور در رسانه ملی برای من ایجاد شد. شخصیت من به گونه ای است که برای خودم بت نمی سازم. مشکل اصلی جامعه ما این بوده که می گوییم فلان چیز فوق العاده است و از این سلبریتی و آدم معروفی بت می سازیم که هر لحظه ممکن است فرو بریزد.
گردآوری: روبکا
