نکات پرستاری از سالمند

پرستار سالمند در مراقبت از افراد مسن یا سالمند تخصص دارد. پرستاری سالمندان به نیازهای فیزیولوژیکی، رشدی، روانی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و معنوی یک فرد سالخورده می پردازد. آژانس های زیادی خدمات پرستاری از سالمند را انجام میدهند. ما در رویای آرامش بهترین پرستار سالمند در اصفهان و مراقبت از بیمار در اصفهان را داریم.

با افزایش سن، افراد به مراقبت و توجه تخصصی بیشتری برای مدیریت چالش های مختلف سلامتی که با آن روبرو هستند نیاز دارند. از آنجایی که سالمندی بخش عادی و اساسی زندگی است، ارائه مراقبت های پرستاری برای سالمندان نه تنها باید در یک زمینه مجزا باشد، بلکه بهتر است از طریق یک تلاش مشترک شامل خانواده، جامعه و سایر تیم های مراقبت بهداشتی انجام شود. از این طریق، پرستاران ممکن است بتوانند از تخصص و منابع هر تیم برای بهبود و حفظ کیفیت زندگی سالمندان استفاده کنند.

اولویت های مسئله پرستاری

اولویت های پرستاری برای بیماران سالمند به شرح زیر است:

• ارزیابی ها را انجام دهید و برنامه های مراقبت فردی را برای سالمندان ایجاد کنید.

• شرایط مزمن را مدیریت کنید و سلامت شناختی را ارتقا دهید.

• داروها و درمان ها را انجام دهید.

• ارائه آموزش و پشتیبانی برای پیری سالم.

• کمک به فعالیت های روزمره زندگی و ارتقای تحرک.

• با تیم های بین رشته ای و منابع جامعه همکاری کنید.

• استراتژی های پیشگیری از سقوط را اجرا کنید و از یک محیط امن اطمینان حاصل کنید.

• حمایت عاطفی و مشاوره ارائه دهید.

اهداف پرستاری

اهداف و نتایج مورد انتظار ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• بیمار از سقوط آزاد خواهد شد.

• بیمار و مراقب اقداماتی را برای افزایش ایمنی و جلوگیری از سقوط در خانه انجام خواهند داد.

• الگوی تنفسی و وضعیت روحی بیمار برای مددجو طبیعی خواهد بود.

• نتایج پالس اکسیمتری یا گاز خون شریانی بیمار در محدوده طبیعی بیمار خواهد بود.

• درجه حرارت و وضعیت ذهنی بیمار در محدوده طبیعی بیمار باقی می ماند یا پس از مداخلات با سرعت 1 درجه فارنهایت در ساعت به حد طبیعی بیمار برمی گردد.

• بیمار استراحت کافی خواهد داشت. وضعیت روانی برای بیمار دست نخورده باقی می ماند.

• بیمار بیان می کند که اجابت مزاج او طی 3 تا 4 روز پس از تشخیص به حالت عادی بازگشته است.

• مدفوع بیمار نرم به نظر می رسد و بیمار در عبور ابزارها فشار نمی آورد.

• بیمار حداقل در یکی از موارد زیر بهبود یافته یا شفاهی نشان می دهد: افزایش توانایی عملکردی، احساس امیدواری، افزایش وزن، افزایش اشتها و مرگ آرام .

• بیمار به طور مستقل و بدون خفگی قورت می دهد.

• راه هوایی بیمار باز می شود و ریه ها با سمع قبل و بعد از غذا پاک می شوند.

• وضعیت روانی بیمار، علائم حیاتی و ادرار خاص، رنگ، قوام و غلظت او در محدوده طبیعی برای بیمار باقی خواهد ماند.

• غشاهای مخاطی بیمار مرطوب می ماند و هیچ “چادر” پوست وجود ندارد.

• در طی 3 روز پس از درمان، ذهنیت بیمار برای بیمار به حالت عادی برمی گردد.

• بیمار از آسیب یا آسیب در نتیجه وضعیت روانی آزاد خواهد شد.

• بیمار عاری از عفونت باقی خواهد ماند، همانطور که جهت گیری به شخص، مکان، و رفتار در محدوده طبیعی بیمار مشهود است. تعداد تنفس و الگوی تنفس در محدوده طبیعی بیمار. ادراری که شفاف، رنگ زرد مایل به نی، و بوی مشخصی دارد. دمای مرکزی و ضربان قلب در محدوده طبیعی بیمار؛ خلط شفاف تا سفید و پوست سالم و رنگ و دمای طبیعی برای بیمار.

• پوست بیمار غیر اریتمی و دست نخورده باقی می ماند.

با پیر شدن جمعیت نوزادان، یکی از بزرگترین جمعیت بیمارانی که یک پرستار در این زمینه با آن مواجه خواهد شد، جمعیت سالمندان است. مراقبت از افراد مسن چندین چالش مهم به ویژه بیماران مبتلا به اختلالات ارتباطی یا وضعیت شناختی را به همراه دارد. نیاز به یک تیم مراقبت بهداشتی ویژه است تا به این جمعیت منحصربفرد مراقبتی را ارائه دهد که هر دو به آن نیاز دارند و سزاوار آن هستند. در اینجا پنج نکته وجود دارد که باید به خاطر داشته باشید که به شما کمک می کند مراقبت دلسوزانه و شایسته ای را که آنها امیدوارند دریافت کنند، ارائه دهید. ما این نکات را از پرستار اصفهان خود جمع آوری کرده ایم.

1. در جایی که بیمار هستند ملاقات کنید.

از نظر شناختی، بسیاری از بیماران سالمند کاملا سالم نیستند. آنها ممکن است دچار سردرگمی، سردرگمی یا حتی هذیان و توهم شوند. ارائه مراقبت شایسته و دلسوزانه مستلزم آن است که قبل از ارائه مراقبت، بیمار را از نظر این کمبودها ارزیابی کنید. به دستیاران خود در مورد کمبودهای بیمار آموزش دهید تا بتوانند بهترین مراقبت ممکن را ارائه دهند. در حالی که ممکن است بتوانید با موفقیت مسیر برخی از بیماران را تغییر دهید، برخی دیگر قادر به تغییر جهت نیستند. این بیماران ممکن است از شما بخواهند که سطح جهت گیری آنها را درک کرده و دلسوز باشید و در حین ارائه مراقبت، عقاید و مفروضات آنها را به چالش نکشید. اگر بیمار در آشفتگی خود آرام و آرام باشد، ممکن است مکان امن تری برای او باشد تا اینکه شما این باورها را به چالش بکشید.

2. نقایص حسی را ارزیابی کنید.

بیماری که نمی تواند به خوبی بشنود یا ببیند، ممکن است هنگام ارائه مراقبت، فقط به این دلیل که درک نمی کند که چه اتفاقی می افتد، آشفته می شود. تصور کنید که در رختخواب با چشمان بسته به آرامی استراحت می کنید و کسی شروع به غلت زدن شما یا دستکاری بدن شما می کند… چه نوع واکنشی خواهید داشت؟ احتمالاً شما مبهوت خواهید شد و سعی می کنید به عقب برگردید. وقت گذاشتن برای اطلاع دادن ملایم به بیمار مبنی بر ارائه مراقبت، و تلاش برای برقراری ارتباط از طریق کلمات، حرکات یا حتی کلمات نوشته شده، به بیمار کمک می کند تا در هنگام ارائه مراقبت راحت و مطمئن باشد. اگر بیمار به طور معمول از عینک یا سمعک استفاده می‌کند، قبل از شروع، مطمئن شوید که در جای خود قرار دارند. هر چه بیمار بیشتر احساس کنترل کند، تجربه بهتری خواهد داشت.

3. با بیمار درگیر شوید.

اکثر متخصصان مراقبت های بهداشتی و کارکنان کمکی می دانند که چه احساسی دارد که غرق شده و به طور استثنایی مشغول هستید. اغلب به نظر می رسد که زمان کمی برای توقف و گفتگو با بیماران قبل از اینکه نیاز به انجام کار بعدی خود داشته باشیم وجود دارد. با این حال، برای بیماری که تمام روز در یک اتاق تنهاست، ممکن است کمی مکالمه چیزی باشد که هوس می‌کند. چند لحظه قبل از خروج از اتاق وقت بگذارید تا به بیمار علاقه نشان دهید. اگر نیاز به صحبت یا شکایت دارند، همدل باشید. حمایت نکنید یا تصور نکنید که آنها چیز زیادی برای ارائه در گفتگو ندارند. بسیاری از این بیماران چیزهای زیادی برای گفتن و داستان های عالی برای به اشتراک گذاشتن دارند … حتی ممکن است چیزهای شگفت انگیزی در مورد آنها یاد بگیرید! چند دقیقه مکالمه واقعی و پرمشغله ممکن است نقطه روشنی در روز آن بیمار باشد و به جابجایی پرستار بسیار کمی نیاز دارد و مطمئناً ارزش تلاشی را دارد که لازم است.

4. محیط را برای افزایش راحتی دستکاری کنید.

نور شدید و صداهای بلند می تواند برای بیماران مبتلا به نقص حسی ناامید کننده یا حتی ناراحت کننده باشد. اگر به نظر می رسد بیمار نسبت به مراقبت مقاوم است و به راحتی ناراحت می شود، سعی کنید محیط را با کاهش صدای پس زمینه، حذف عوامل حواس پرتی و ایجاد فاصله بین خود و بیمار هنگام صحبت تغییر دهید. این مداخلات ساده ممکن است بی‌اهمیت به نظر برسند، اما می‌توانند در آرام کردن بیمار مضطرب یا آشفته بسیار مؤثر باشند.

5. بیمار را در مراقبت از او مشارکت دهید.

شاید بزرگترین شکایتی که از بیماران سالمند بشنوید این است که آنها احساس می کنند در مورد آنچه در مورد مراقبت های بهداشتی خود می گذرد مطلع نیستند. خواه نارسایی شناختی، مانع ارتباطی، یا شاید حتی فقدان آموزش برای درک اصطلاحات باشد، جمعیت سالمندان اغلب نسبت به مراقبت هایی که دریافت می کنند احساس ناتوانی می کنند. پرستاران می توانند با صرف زمان برای پرسیدن اینکه از بیماران خود چه چیزی از تشخیص و برنامه مراقبت خود می دانند، به این وضعیت کمک کنند. تصور نکنید که آنها علاقه ای به آنچه در حال وقوع است ندارند. با آموزش آنها در سطح درک خود، به آنها اجازه دهید در مسیر درمان خود پیشرو و محور باشند. مطمئن شوید که فرصتی برای پرسیدن سوال دارند. اگر آنها قادر به خواندن باشند، مطالب نوشته شده می تواند کمک زیادی به بیمار برای درک آنچه برای آنها می افتد کمک کند.

پایان رپورتاژ آگهی