اشعار زیبای کمال خجندی کمال‌الدین مسعود خُجندی معروف به شیخ کمال و کمال خجندی از عارفان و شاعران پارسی‌گوی قرن هشتم هجری بود.وی از شاعران بزرگ اواخر قرن هشتم است که مخصوصاً در غزل سرایی مهارت داشت. بسیاری او را پیوند دهنده ادب فارسی ایران با ادب فارسی تاجیکستان میدانند.وی در سال ۷۹۲ هجری قمری یا ۸۰۸ هجری قمری درگذشت. آرامگاه او در تبریز است. از تو یک ساعت جدایی خوش نمی آید مرا با دگر کس آشنایی خوش نمی آید مرا گوییم رو زین در وسلطان وقت و خویش باش بعد سلطانی گدایی خوش نمی آید مرا چاکرانت را نمی گویم که خاک آن درم با بزرگان خود ستایی خوش نمی آید مرا گفتمش در آب عارض عکس جان با ما نمای گفت هر دم خود نمایی خوش نمی آید مرا از لب لعلت نپرهیزم بدور آن دو چشم پیش مستان پارسایی خوش نمی آید مرا منکر زهدم برویت تا نظر باز آمدم پاکبازم من دغایی خوش نمی آید مرا صوفیان گویند چون ما خیز و در رقص آ کمال حالت و وجد وبائی خوش نمی آید مرا غزلیات عاشقانه کمال خجندی چشمت از گوشه تقوا بدر آورد مرا مست و غلطان سوی اهل نظر آورد مرا خرقه ارزق من باز به می گلگون شد عشق هر دم به دگر رنگ برآ..
توضیحات بیشتر »غزلیات عاشقانه کمال خجندی
