نام و نام خانوادگی: سیامک صفری
زمینه فعالیت: بازیگر
تولد: ۱۳۴۳ تهران
ملیت: ایرانی
پیشه: بازیگر تئاتر و تلویزیون
بیوگرافی سیامک صفری:
سیامک صفری بازیگر تئاتر و تلویزیون ایرانی است. او افزون بر دو دهه فعالیت در سطح اول بازیگری تئاتر، به تدریس بازیگری تئاتر در کلاس‌های آموزشی نیز می‌پردازد. صفری دارای مدرک کارشناسی ارشد کارگردانی تئاتر است.
آثار سیامک صفری:
تئاتر:
– مرثیه ای برای یک دراکولا، علی رزازیان، پردیس شهرزاد، (۱۳۹۶)
– لامبورگینی(۱۳۹۶)
– می‌سی‌سی‌پی نشسته می‌میرد (۱۳۹۵)
– خاطرات و کابوس‌های یک جامه دار از زندگی و قتل میرزا تقی خان فراهانی(۱۳۹۴)
– دژاوو (اردیبهشت و خرداد ۱۳۹۴)(به کارگردانی مسعود دلخواه)
– مردی برای تمام فصول (۱۳۹۳)
– دون کامیلو (اردیبهشت و خرداد ۱۳۹۳) (به کارگردانی کوروش نریمانی)
– مونولوگ بام طهران (کارگردان) (۱۳۹۱)
– گروتسکی بر تبارشناسی دروغ و تنهایی (۱۳۹۱)
– صد سال پیش از تنهایی ما (۱۳۹۰)
– آقای اشمیت کیه؟ (۱۳۹۰)
– بعضی وقت‌ها خوبه که آدم چشم هاشو ببنده… !(۱۳۹۰)
– «جن گیر» (۱۳۸۹) (به کارگردانی کوروش نریمانی)
– منهای دو (۱۳۸۹)
– رمولوس کبیر (۱۳۸۸)
– جن‌گیر (۱۳۸۸) (به کارگردانی کوروش نریمانی)
– شکار روباه (۱۳۸۷)
– هتل پلازا (۱۳۸۷) (به کارگردانی کوروش نریمانی)
– مرغابی وحشی (۱۳۸۶)
– شب‌های آوینیون (۱۳۷۹) (به کارگردانی کوروش نریمانی)
– اهل قبور
– در مصر برف نمی‌بارد
سینما:
– آینه بغل (۱۳۹۶)
– استیگمات (۱۳۹۶)
– بمب (۱۳۹۶)
– انزوا (۱۳۹۵)
– پشت دیوار سکوت (۱۳۹۵)
– سوفی و دیوانه (۱۳۹۵)
– نرگس مست (۱۳۹۵)
– فراری (۱۳۹۴)
– نفس
– کارگر ساده نیازمندیم (۱۳۹۴)
– آخرین بار کی سحر را دیدی؟ (۱۳۹۴)
– امکان مینا (۱۳۹۴)
– دلتا ایکس (۱۳۹۴)
– سایه‌های موازی (۱۳۹۴)
– اعترافات ذهن خطرناک من (۱۳۹۳)
– تراژدی (۱۳۹۲)
– گزارش یک جشن (۱۳۸۹)
– ماهی‌ها عاشق می‌شوند (۱۳۸۳)
– اشکان، انگشتر متبرک و چند داستان دیگر (۱۳۸۶)
تلویزیون:
– آنام(۱۳۹۶)
– آب پریا (۱۳۹۲)
– خاطرات مرد ناتمام (۱۳۹۱)
– تصویر گمشده (تله فیلم) (۱۳۹۰)
– مختارنامه (۱۳۸۹)
– گاوصندوق (۱۳۸۸)
– آخرین غزل (۱۳۸۷)
فیلم کوتاه
– هنوز مرگ کسب و کار من است (۱۳۸۹)
نمایش‌های رادیویی
– نوش جان کنت دراکولا (۱۳۸۶)
– ادیپ
– زنان فضل‌فروش (۱۳۸۶)
– در فراسوی افق (۱۳۸۷)
– تیغ کهنه (۱۳۸۷)
– کنار من بنشین (۱۳۸۷)
– پلّکان (۱۳۸۸)
– مادام بوآری و استاد افعال بی‌قاعده (۱۳۸۸)
– فرار از زندان (۱۳۸۸)
– روز واقعه (۱۳۸۸)
– لیرشاه (۱۳۸۸)
نمایش‌های تلویزیونی
– آنتیگونه در نیویورک (۱۳۸۶)
– هتل پلازا (۱۳۸۷)
– عزیز مایی (۱۳۸۷)
– «هویت» (۱۳۸۹)
رویدادهای مهم سیامک صفری:
در سی و سومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر، سعید آقاخانی به خاطر بازی بی نظیر در فیلم خداحافظی طولانی به کارگردانی فرزاد مؤتمن و سیامک صفری بخاطر هنرنمایی فوق‌العاده در فیلم اعترافات ذهن خطرناک من به کارگردانی هومن سیدی در رقابت شدید برای کسب سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد بودند که در نهایت هیئت داوران این جایزه را به سعید آقاخانی اهدا کرد.
جوایز و دستاوردهای سیامک صفری:
کاندید سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد (اعترافات ذهن خطرناک من / سی و سومین جشنواره فیلم فجر، ۱۳۹۳)
مصاحبه با سیامک صفری:
آقای صفری علی رغم این‌كه شما در عرصه تئاتر چه در مقام كارگردان و چه به عنوان بازیگر بسیار پركار و فعال هستید، اما در حوزه سینما و تلویزیون، حضور كمرنگی دارید. این ناشی از علاقه شما به حوزه تئاتر است یا دلایل دیگری دارد؟
من به طور مشخص در تئاتر متمركز هستم و بیشتر وقت من در این عرصه می‌گذرد. البته این بدین معنی نیست كه كار تصویری نكرده باشم. مثلا در چند سال گذشته در 2 فیلم بازی كردم یكی در فیلم «ماهی‌ها عاشق می شوند» علی رفیعی و دیگری نیز در فیلم «اشكان، انگشتری متبرك و چند داستان دیگر» آقای شهرام مكری. در گاوصندوق نیز نام مازیار میری به عنوان كارگردان برای من خیلی مهم بود.
قبلا كه سابقه همكاری با هم نداشتید؟
نه. وقتی با من تماس گرفتند رفتم و فیلمنامه را خواندم و از آن خوشم آمد ضمن این‌كه تیم خوبی با میری كار می‌كردند كه برای من اهمیت داشت و به من انگیزه بیشتری برای حضور در سریال گاوصندوق می‌داد.
اتفاقا به خاطر این‌كه خیلی‌ها از نتیجه كار راضی بودند، این سوال برایشان پیش آمده كه چرا آقای صفری حضور بیشتری در تلویزیون ندارد؟
خدا را شكر اگر واقعا این‌طوری است كه شما می‌گویید پس سعی می‌كنم از این به بعد بیشتر بازی كنم.
تفاوتی هم برایتان می‌كند كه در كدام حوزه كار كنید؟
در تئاتر بازیگر كنترل و اختیار بیشتر روی بازی خود دارد و شاید به همین سبب است كه لذت بازی در تئاتر برای من بیشتر است.
یعنی در تئاتر دست شما برای ایفای نقش بازتر است یا مجال بداهه‌سازی بیشتری دارید؟
نه این‌كه بداهه‌سازی در سینما یا تلویزیون نباشد، اما دامنه آن در تئاتر آنقدر وسیع است كه حتی می‌شود ادعا كرد هر شبی كه یك نمایش روی صحنه می‌رود و اجرا می‌شود، یك بداهه‌سازی اتفاق می‌افتد.
در حالی كه شما هرشب در حال تكرار یك نمایشنامه هستید!
تكرار در فرم و اجراست، ولی همین كه بازیگر بدون واسطه لحظات بازیش را با مخاطب تقسیم می‌كند و ارائه می‌دهد، گویی دارد یك كار جدید را به نمایش می‌گذارد.
در واقع این تكرار ممكن است برای مخاطبی احساس شود كه به صورت متوالی این تئاتر را ببیند، اما برای شمای بازیگر هر اجرایی تازگی دارد؟
دقیقا همین‌طور است. استنباط درستی از این مساله كردید.
با این حال و با توجه به این‌كه حضور كمتری در تلویزیون داشتید، اما بازی خوبی از شما دیدیم.
شاید این به تجربیات حضور من در تئاتر برمی‌گردد و قطعا به كارگردانی خوب مازیار میری كه نسبت به جایگاه بازیگری و چگونگی ایفای نقش شناخت خوبی دارد.
پس از این به بعد شما را بیشتر در سریال‌ها و فیلم‌ها خواهیم دید؟
ان‌شاءالله. البته اگر كارگردان‌هایی با نگرش و دیدگاه مازیار میری به سراغ من بیایند. یا كسی مثل شهرام مكری كه فیلم فوق‌العاده‌ای مثل اشكان و انگشتری متبرك را ساخته كه متاسفانه به آن اجازه اكران ندادند و من متعجبم كه چرا مطبوعات پیگیر این مساله نیستند. به نظر من این جوان شعور فیلمسازی در ایران را ارتقا داده است.
