داستان فرار از زندگی

 

استاد گفت:….خوب به مکالمات بین کودکان گوش کن.مکالمات بین کودکان به این صورت بود:

 

-الان نوبت من است که فرار کنم و تو باید دنبال من بدوی.

 

-نخیر الان نوبت توست که دنبالم بدوی.

 

 -اصلا چرا من هیچوقت نباید فرار کنم؟ و حرف هایی از این قبیل…

 

استاد ادامه داد:همانطور که شنیدی تمام این کودکان طالب آن بودند که از دست دیگری فرار کنند. انسان نیز این گونه است.او هیچگاه حاضر نیست با شرایط موجود رو به رو شود و دائم در تلاش است از حقایق و واقعیات زندگی خود فرار کند و هرگز کاری برای بهبود زندگی خود انجام نمی دهد.

 

تو از من خواستی یکی از مهم ترین ویزگی های انسان را برای تو بگویم و من آن را در چند کلام خلاصه میکنم:تلاش برای فرار از زندگی.